انقلابی دیگر برای ماشین سواران در کوبا
بخش اقتصادی
دولت کاسترو معامله خودروهای نو برای عموم را آزاد اعلام کرد. کوباییها از این تصمیم استقبال میکنند اما بیشترشان توان مالی چنین گشایشی را ندارند. میانگین حقوق ماهانه در کوبا ۲۰ دلار است. برای توریستهای کارائیب، سواحل زیبای هاوانا و ماشینهای قدیمی دهه پنجاه، تصویری نوستالژیک است و حکم سفر به گذشته را دارد. کوبا سالها بهشت دوستداران اتومبیلهای قدیمی بوده اما این تصویر به زودی با لغو قانون منع خرید و فروش اتومبیل نو وارداتی، دستخوش تغییر خواهد شد. طبق تصمیم دولت رائول کاسترو، از روز جمعه سوم ژانویه، هر کس در کوبا میتواند اتومبیل، وانت یا موتورسیکلت وارداتی را به قیمت بازار بخرد. دولت کوبا میگوید بخشی از سود حاصل از فروش این ماشینها را به توسعه سیستم حمل و نقل عمومی در کشور اختصاص میدهد. واردات اتومبیل در کوبا، کمی پس از انقلاب ۱۹۵۹ ممنوع شد. خودروی نو در واقع، نوعی هدیه حکومتی به کارمندان عالیرتبه یا پزشکان بود. البته شهروندان عادی و خارجیهای ساکن کوبا هم میتوانستند با دریافت جواز مخصوص و سالها انتظار، موفق به خرید اتومبیلهای لادا یا مسکوویچ روسی شوند. پس از انقلاب، خرید و فروش آزاد ماشین در کوبا، محدود به مدلهای پیش از ۱۹۵۹ میشد. پس از سالها، همین محدودیت به یکی از جذابیتهای توریستی کوبا مبدل شد. گردشگران خارجی در هاوانا تنها شورولت، پونتیاک، فورد، دوج و بیوک آمریکایی دهه پنجاه میدیدند. اولین گشایش در این زمینه در اکتبر سال ۲۰۱۱ از طرف دولت رائول کاسترو آغاز شد که معامله اتومبیلهای دست دوم را مجاز اعلام کرد، اما امکان خرید اتومبیل نو همچنان به افراد اندکی محدود ماند. این افراد، مقامات ارشد حزبی، پزشکان، قهرمانان ورزشی و هنرمندان نامدار بودند که مجوز دولتی خرید ماشین نو را دریافت میکردند. همین موجب شده بود که “جواز” خرید ماشین، بازار سیاه پیدا کند. تصمیم کاسترو، پس از لغو محدودیتهای مسافرتی و آسانتر شدن صدور گذرنامه در این کشور گرفته شده و گشایشی سیاسی و اقتصادی به شمار میرود. با این همه، بسیاری از کوباییها امکان خرید اتومبیل نو نخواهند داشت زیرا دستمزد رسمی، ماهانه حدود ۲۰ دلار است. در روز اعلام این تصمیم (سوم ژانویه)، قیمت یک خودروی دست دوم چینی مدل ۲۰۱۰ حدود ۲۵۰۰۰ دلار و یک هیوندای کرهای حدود ۳۷۰۰۰ دلار بود. میگوئل ۵۳ ساله که با شورولت مدل ۱۹۵۴ خود در هاوانا مسافرکشی میکند، از پشت ویترین یک نمایشگاه اتومبیل، به قیمتها نگاه میکند و سر تکان میدهد. او در سودای خرید خودروی جدیدی نیست چرا که برای هر مسیر، تنها نیم دلار کرایه میگیرد.
منبع: اشپیگل