شنبه ها و نکیته ها 5

سلام. سلامی به نشاط یه شروع دیگه. امیدوارم حالتون خیلی خوب باشه. این شما و این هم نکته های این شنبه:

رسانه سرافراز

بعد از ده سال «عمو عزّت» کرسی ریاست رسانه ملی رو به حاجی سرافراز تحویل داد. تو این ده سال قدم های خوبی در رسانه ملی برداشته شد. اونایی که برای من جالب بود از این قراره:

_ پخش نماز بعد از اذان (چیزی که متأسفانه تا قبل از این تو رسانه مملکت امام زمان جایی نداشت)

_ پخش متفاوت برنامه های مذهبی که مورد استقبال مردم قرار گرفت. (مثل سمت خدا)

_ راه اندازی شبکه های مختلف تخصصی، مثل ورزش، بازار، قرآن و مستند، همچنین شبکه های بین المللی مثل آی فیلم و پرس تی وی و العالم.

_ راه اندازی شبکه دیجیتال و رساندن تعداد شبکه های رسانه به بیشتر از 20 شبکه.

جا داره ازش تشکر کنیم و خداقوت بگیم. واقعا تو این مدت قدم های خوبی برای صدا و سیما برداشت. و صد البته که خیلی جای پیشرفت داره و نقص هایی هم بود که مختص به دوره ایشون نبود ولی ایشونهم نتونستن این مشکلات رو برطرف کنن.

اما حاجی سرافراز، با تجربه یکی دو دهه حضور تو رسانه ملی، توسط حضرت آقا به این سمت برگزیده شده. اقدامات قابل توجهی مثل تأسیس شبکه های آی فیلم و پرس تی وی و هیسپان تی وی (به زبان اسپانیایی) از جمله تجربه های ایشونه. از ویژگی های شخصیتی ایشون، ساده زیستی و روحیه بسیجیه. جالبه بدونید که ایشون سابقه جبهه دارن و جانباز هم هستن. امیدواریم که ایشون هم بتونن اقدامات مفیدی برای رسانه ملی بردارن و نمونه واقعی یک رسانه اسلامی رو نشون بدن.

هر دم از این باغ . . .

نمی دونم چه سریه که این آقایون فوتبالی باید یه هفته در میون، سر و کلشون تو شنبه ها و نکته ها پیدا بشه.
این هفته دیگه کار خیلی بیخ پیدا کرد و پای آقای مایلی کهن رو به زندان باز کرد. کار ندارم که حق با کی بود و چطور شد که این طور شد. وای به حال فوتبالی که مربیان تیم ملیش با هم دعوا دارن. حیف که کار دارم و نمی رسم وگرنه از دست آقایون خودمو داوطلبانه به داعش تحویل می دادم. اصلا ولش کن، گلاب به روتون روم به دیوار ولی . . . ما از کرّگی دم نداشت!

حاج قاسم

خداییش خیلی مرده. آقا درموردش فرمودن: «شهید زنده». شخصیت تأثیر گذار در سطح منطقه. خیلی از توطئه ها و خرابکاری ها با دست تدبیرش خنثی شده. چی میشد من هم می تونستم مث ایشون سرباز فدایی رهبر و امام زمان بشم؟ (البته تو حیطه تخصصی خودم). یا چی می شد همه کسانی که تو مملکت ما سمتی دارن مثل ایشون روحیه بسیجی و استکبار ستیزی داشتن. اگه کسی بخواد ثابت کنه بسیجیه باید مث ایشون تمام وجودش رو بیاره در خدمت آرمانش. خدا بهش توفیق بده و برا کشور ما حفظش کنه.

خلیفه بغدادی(!)

خبرگزاری ها نوشته بودن که سخن گوی «د ا ع ش» گفته برای شفای ایشون دعا کنید! اخبار ضد و نقیضی هم از وضعیتش وجود داره. از همین جا دعا می کنیم که اگه تا حالا نرفتن هر چه زودتر به درک تشریف ببرن و گورشون رو گم کنن و شرشون از سر مسلمانان و مردم مظلوم عراق کم شه. والا با این نوناشون!

آر کیو صد و هفتاد

اولش که شکار شد آمریکایی ها گفتن که ایران نمی تونه این پهپاد رو رمز گشایی کنه و اِلِه و بِلِه و از این افاضات. رمز گشایی که سهله، کار ما رسید به تولید انبوه. به کوری چشم آمریکایی ها. حالا چون روی «اوباما» رو زمین نزده باشیم یه دونش رو براشون می فرستیم ببینیم می پسنده یا نه؟ برا بچه بسیجی خیلی لذت داره وقتی می بینه که بینی این شیطان بزرگ به خاک مالیده شده. بابا پهپاد کیلو چن؟ ما منتظر اون روزی هستیم که پرچم ولایت مولامون امیرالمؤمنین رو بالای خاک سفید ببینیم. تا رسیدن به این هدفمون هم از پا نمی شینیم.

آقای وزیر

وزارت علوم از زمان استیضاح وزیر قبلی بدون سکانداره. وزیرای پیشنهادی هم نتونستن رأی اعتماد نمایندگان مردم رو به دست بیارن. سفارش من از طرف همه شما به نمایندگان مجلس اینه که بدون هیچ گونه اغماضی صلاحیت فرد پیشنهادی رو بررسی کنن. وظیفه رئیس جمهور هم اینه که بهترین شخص رو برای این تصدی این سمت معرفی کنه. فردی که کارنامه پاکی داشته باشه و به دور از سیاسی کاری و با مدیریت قوی بتونه دانشگاه های ما رو اداره کنه و بازدهی علمی اونا رو بالا ببره. (باید این قدر خودمونو تقویت کنیم که اگه آقا تو هر زمینه ای خواسته ای داشت به راحتی بتونیم خواسته ی آقا رو برآورده کنیم. حالا کسی حاضره این سمت رو تحویل بگیره؟ خودم سفارشش رو به رئیس جمهور و مجلسی ها می کنم! نبود؟ خیلی حیف شد!)

مرتضی پاشایی

تو این روزا یکی از خواننده های معروف کشورمون به رحمت خدا رفت. راستش رو بخواین، خیلی ایشون رو نمی شناسم و فقط می دونم که یکی دو تا تیتراژ معروف داشت که یکیش مال ماه عسل بود. ان شاءالله خدا ایشون رو رحمت کنه و بیامرزه و با سیدالشهدا محشور کنه. اما نکته قابل تأمل این بود که عده ای به مناسبت درگذشت ایشون پیام تسلیت دادن. و حتی یکی از ورزشکارا بالای سر ایشون اشک ریخت. به هیچ وجه کار این افراد رو رد نمی کنم و میگم که ارزش نهادن به هنر نیازه و آدم باید برای از دست دادن یه هنرمند ناراحت بشه. اما چرا وقتی رئیس مجلس خبرگان یا حاج آقای خوش وقت یا حاج آقا مجتبی تهرانی از دنیا رفتن خیلی از این شخصیت های اسم و رسم دار پیام ندادن؟ فک کنم جامعه ما باید مواظب باشه که ارزش ها رو فراموش نکنه. مخصوصا اون افرادی که مورد توجه رسانه ها هستن.

خوب، نکته ی ما به سر رسید.

امیدوارم وقتتون رو نگرفته باشم. لحظاتی که با همیم از بهترین لحظات من تو هفته س.

تو شماره قبل دو تا از بسیجیا منو از تنهایی در آوردن. ازشون تشکر میکنم. منتظر نظرات شما می مونم. منو این جا تنها نذارید. یا علی؟

امضاء: علی نکته چی