محرم در نگاه سید شهیدان اهل قلم

اگر رسم مردانگی سر باختن است، ما نیز چون سید الشهدا پاسخ خواهیم گفت...

کربلا هنوز قلب تپنده تاریخ است.

تکه ای از عرش اعلی که به حرمت حسین بن علی به خاک فرش گسترد.

تو مپندار که ما عاشقان ثار الله برای تکه ای خاک اینگونه فریاد واویلتا سر می دهیم.

برادر!

اگر شوق پرواز داری و زیارت حق را می جویی به پا خیز. چکمه هایت را بپوش

ره توشه ات را بردار

و هجرت کن

امام حسین (ع) در صحرای کربلا انتظار تو را می کشد

عاشورا هنوز نگذشته است و کاروان کربلا هنوز در راه است و اگر تو را هوس کرب و بلاست، بسم الله...

منطق ما منطق حسینی است و اگر دشمن این حقیقت را دریابد،هرگز در انتظار خستگی ما نخواهد بود.

راه قدس از کربلا می گذرد، نا اهلان پنداشته اند که مسلمین را خوابی عظیم فرا گرفته ، غافل از آنکه مؤمنین سالهاست که فرزندانشان را ابراهیم وار برای قربانی شدن در راه حق آماده کرده اند.

یاران! شتاب کنید، قافله در راه است.

می گویند که گناهکاران را نمی پذیرند؟

آری، گناهکاران را در این قافله راهی نیست...

اما پشیمانان را می پذیرند.

آدم نیز در این قافله ملازم رکاب حسین است،

که او سرسلسله خیل پشیمانان است.

ای دل! تو چه می کنی؟

می مانی یا می روی؟

داد از آن اختیار که تو را از حسین جدا کند!

بسیجی عاشق کربلاست، و کربلا را تو مپندار که شهری است در میان شهرها

عاشورا و عافیت با هم جمع نمی شوند.

کربلا قلب زندگی است که حیات تکاملی انسان در همه تاریخ مدیون اوست.

در عالم رازی هست که به بهانه خون فاش نمی شود، اگر در کعبه احرام سفیدی می بندی در کربلا باید کفن سرخ احرام بست، آنان که از مرگ می ترسند، از کربلا می رانند که کربلا مستقر عشاق است.

عاشورا حجی دیگر است که آن حج نخستین را تکمیل می کند.

خداوند خمیر وجود مؤمن را با خاک کربلا و خون شهدایش سرشته است، کربلا میزان عشق است، هیچ کس را تا به کربلا نیازموده اند از دنیا نخواهند برد.

وقوف در عرفات ، مقدمه وقوف در مشعر است. یعنی که عرفان مقدمه شهود و چون به شهود رسیدی مهیای شهدات باش، آنچنان که اسماعیل بود و آنچنان که حسین

ساحل را دیده ای که چگونه در آیینه آب وارونه انعکاس یافته است؟ سر آنکه دهر بر مراد سفلگان می چرخد اینست که دنیا وارونه آخرت است.

اگر کشاکش ابتلائات است که مرد می سازد، پس یاران در از سامان برکنیم و روی به راه نهیم، بگذار عبدالله بن عمر ما را از عاقبت کار بترساند.

اگر کشاکش ابتلائات است که مرد می سازد، پس یاران در از سامان برکنیم و روی به راه نهیم، بگذار عبدالله بن عمر ما را از عاقبت کار بترساند

اگر رسم مردانگی سر باختن است، ما نیز چون سید الشهدا پاسخ خواهیم گفت.

آه یاران! اگر در این دنیا رسم مردانگی اینست که سر بریده مردان را در تشت طلا نهند و به روسپیان هدیه کنند...بگذار اینچنین باشد. این دنیا و این سر ما!

وا محمدا ! چرا هیچ دستی و علمی از هیچ جا به یاری حق بلند نمی شود؟ آیا همه دستها بریده اند؟ زبان ها را نیز؟ پس چرا هیچ فریادی به دادخواهی بر نخاسته است؟

و تو ای دل! تو را نیز از این سنت لایتغیر الهی خلقت گریزی نیست. نپندار که تنها عاشورایان را بدان بلا آزموده اند و لا غیر... صحرای بلا به وسعت همه تاریخ است.

انسان اگر انسان باشد و به وجدان خویش رجوع کند، ندای سید الشهدا را از باطن خویش خواهد شنید که میثاق فطرتش را به او گوشزد می کند. خداوند سرو جان را نیز همچون امانتی به انسان بخشیده است تا هردو را فدای امام حسین کند.

و تو !

ای آنکه در سال شصت و یکم هجری هنوز در ذخایر تقدیر نهفته بوده ای و اکنون، در این دوران جاهلیت ثانی و عصر توبه بشریت، پای به سیاره زمین نهاده ای،

نومید مشو،

که تو را نیز عاشورایی است

و کربلایی که تشنه خون توست

و به کهف حصین لازمان و لا مکان ولایت ملحق شوی

و فراتر از زمان و مکان، خود را به قافله ی سال شصت و یکم هجری برسانی

و انتظار می کشد

تا تو زنجیر خاک از پای اراده ات بگشایی

و از خود و دلبستگی ها یش هجرت کنی

و در رکاب امام عشق به شهادت رسی...

شریان قیام ما نیز به قلب عاشورا می رسد. این قلب حسین است که در پیکره ما می تپد و این چنین اراده ما، اراده حق است و قدرت ما از مبدا لایزال قدرت الهی است.